نمی‌دانم چرا همه از سیاه‌چاله‌ها می‌ترسند...الان دقیقاً در عمق یک سیاه‌چاله هستم...در حال غرق شدن... و برای دومین بار در زندگی از غرق شدن نمی‌ترسم...دیگر ترسی نمانده...دلم می‌خواهد بدانم آن طرف سیاه‌چاله چیست؟

همیشه جاذبه‌ی زمین، یک بار هم جاذبه‌ی سیاه چاله، به امید یافتن کهکشانی جدید پر از شگفتی‌های غیرقابل تصور...

پایان ارتباط...

سکوت رادیویی...

گذشته می‌آید، در لباس روزهایی که به یاد نمی‌آورم، اما می‌دانم وجود داشته‌اند...در هیئت کسانی که وقتی یار بودند و حالا فقط غریبه‌ای هستند که نمی‌دانند چرا به نظرشان آشنا می‌رسی...تلاش می‌کنند دوباره یار شوند اما دوباره اشتباه می‌کنند...شاید مثل بار قبل، شاید مثل بارهای قبل...