صد هزاران دام و دانه‌ست ای خدا / ما چو مرغان حریص بی‌نوا
دم بدم ما بستهٔ دام نویم / هر یکی گر باز و سیمرغی شویم
می‌رهانی هر دمی ما را و باز / سوی دامی می‌رویم ای بی‌نیاز...
زمین با تمام شگفتی‌هایش، برای انسان‌های حقیقتجو زندان بزرگی بیش نیست. این پرسش که آیا ما در این کیهان پهناور تنها هستیم، از دیرباز ذهن بشر را به خود مشغول کرده و شاید علت اصلی جذابیت داستان‌های ژانر علمی-تخیلی همین باشد. آرتور سی.کلارک نویسندۀ نامدار و صاحب مشهورترین کتاب‌های تخیلی، در جایی می‌گوید: «ما در این جهان یا تنهاییم، یا نیستیم. هر دو احتمال به یک اندازه وحشتناکند...»